Pisa-Pettenasco

Zaterdag 24 juni 2017

Donderdag op tijd opgestaan. Gezien de temperatuur vandaag weer 30+ werd en we ongeveer 300+ km voor de boeg hebben. Het is om 9:00 uur al 31 graden. Wordt een gezellige rit. Het is voor ons, met deze temperatuur en lange rit, een goede relatietherapie. We worden er allebei niet vrolijker van. In het begin gaat het wel, maar na 12:00 uur beginnen de lontjes wat korter te worden. Maar waarom 300+ km? Nou, we gaan naar Pisa. Er is een camping op 800 mtr van de toren af en daar mikken we op. Eenmaal aangekomen, besloten om nog wat boodschappen te doen. En…we rijden bijna langs de toren! Eenmaal op de camping eerst even op adem komen in de schaduw, een koude douche nemen en tegen 17:00 uur naar de toren van Pisa gewandeld. Je blijkt er nog op te mogen, maar gezien we apart zullen moeten en in de rij zullen moeten wachten, besloten het niet te doen. Wanneer we goed kijken zagen we dat er in de andere gebouwen ook niet alles recht was. We vroegen ons af of dit bewuste architectuur is geweest of weer een ontwerp foutje. Gezien we de toren gezien hebben, besloten om vrijdag door te rijden. Weer 300+km. Het stuk dat we toch een keer moeten overbruggen, met weinig campings tot Milaan. We zijn weer klaar met steden en willen weer de bergen zien. Hierom lago d’ Orta als eindbestemming gekozen. Het eerste gedeelte van der rit is fijn, omdat het maar 27 graden is en af en toe een bui. Wanneer we van de kust weg rijden wordt het weer warm en zonnig. We rijden langs rijst- en graanvelden en komen verhit en uitgedroogd (wat je drinkt loopt na 2 zuchten weer via je huid eruit) komen we in Pettenasco aan. De camping, Punta di Crabbia, ligt op de helling met een uitzicht van wauw! Over het meer en zicht op de bergen. Geïnstalleerd en weer eerst bijkomen van de warme en klamme rit. Gelukkig hebben we schaduw en een briesje, maar afkoelen lukt niet. Tegen 17:00 uur gaan we toch maar even een duik nemen in het meer. Ondanks dat deze 26 graden is, is het wel even een opknapper. Manu had geen keuze en moest ook even van ons pootje baden. En het uitzicht is prachtig als je in het meer dobbert. Overal bergen en aan een kant zie je Omegna liggen, met daarachter de Alpen. Het koelt nauwelijks af, maar gelukkig hebben we een ventilator gekocht om een beetje te kunnen slapen. Het blijkt ook voor deze streek te warm voor de tijd van het jaar. Vandaag nog een dag gebleven. We hadden van onze buren een tip gekregen dat we het eilandje moesten bezoeken, maar we hebben al zoveel stadjes gezien en de temperatuur is ons ook te warm en dus niets gedaan. Alleen het meest verstandige, namelijk in de schaduw blijven en in de wind van de ventilator. Tegen 17:00 uur is Femke nog wat meters gaan maken in het meer. Tegen 19:00 uur komt er een wolk binnen drijven. Eerst wat gedonder en daarna een flinke bui. Daarna weer een helder blauwe hemel, maar het is iets afgekoeld! Althans het drukkende en plakkerige is verdwenen. Morgen op naar weer een nieuwe vlag! Het enige dikke minpunt hieraan is dat we langzaam weer richting Nederland kruipen.