BIH-Kroatië

Maandag 5 juni 2017

Vanochtend weer onze camper uitgezwommen voor 8:00 uur. Alles uiteraard weer op het gemak gedaan en de campingeigenaar komt langs om te vragen of we alvast willen betalen, omdat hij straks nog weg moet. We kunnen dan gaan wanneer we willen. Met het uitlaten van Manu laat Bozna zich weer zien! Vrolijk en speels loopt hij voor ons uit en laat aan Manu zien waar de schaduw overal is met uitlaten. Hij komt weer een aai halen die weer rijkelijk beloond word. Wanneer je achter zijn oren kriebelt sluit hij lief zij ogen en geniet ervan. Dit gaat zeer doen voor Femke, wanneer we weggaan. Terug bij de camping mag Bozna er niet meer op van de eigenaar. Plots zien we aan de andere kant van het hek wat springen en kwispelen en daar is Bozna weer. Hij legt zich lekker neer in de schaduw ter hoogte van ons en kwispelt vrolijk, wanneer we bewegen. We geven door het hek hem nog wat snoepje en aaien hem en weer de rijkelijk beloning en tevreden kop kijkt je aan. De camper weer klaar voor vertrek gemaakt en afscheid nemen van Anne. Komt daar ineens Bozna aangehuppeld en legt zich vol vertrouwen in de schaduw bij Anne en Manu neer. Dat komt wel goed. Ook Anne geeft aan dat dit nog een jong beestje is en een beest van een hond gaat worden. Nou, dat is een ding wat zeker is. We wensen elkaar nog een hele goede en fijne reis en met pijn in het hart van Femke moeten we gaan. Bozna mochten we trouwens zo meenemen van de eigenaar, maar helaas, daar zijn we nog te lang voor onderweg. Anne geeft aan dat hij vandaag nog van de gezelschap van Bozna gaat genieten. Hij houdt ook van honden en is er ook thuis veel mee in aanraking. Terug naar Kroatië. Vlug nog even aftanken, omdat diesel hier 80 tot 95 eurocent is. We weten inmiddels dat de grens er plots kan zijn en dat is nu ook weer het geval. Een half uur is 35 graden om 11:00 uur wachten is niet aangenaam, maar het moet. We geven onze paspoorten af, en binnen 10 seconden hebben we ze weer terug. Caio lovely BIH! See you next year! Nu wachten tot de volgden hokjes/loketjes, want dat is het ook letterlijk een hokje/loketje van hout met spiegelglazen en airco erop, van de politie en de volgende de douane van Kroatië. Nou, die hebben nog niet eens de moeite genomen om een paspoort aan te nemen en goede reis! Bizar weer. Ze lijken af en toe echt maar een dotje te doen. Voor sommige auto’s hadden ze 5 min nodig! Maakt niet uit. Rijden, want anders werkt de arko niet! Bij de eerste Lidl weer boodschappen doen, want weten dat er over 20 km een minicamping aan een meer is met alleen toilet en douche. En gezien deze hitte willen we niet langer rijden. Via een smal weggentje komen we bij de camping aan. Boven 3 plaatsen in de wind en gras, benden aan het meer zonder gras 7 plekken. Gezien Manu het gras deed verwelkomen of ze dit al maanden niet heeft gezien (waar ze vanmorgen ook nog in heeft liggen rollen) en wij de wind erg aangenaam vinden, kiezen we een plek boven. Nu nog aanbellen bij de receptie. De eigenaar komt en legt alles uit. Voor registratie wilt hij onze paspoorten hebben. Dat mag, maar dan loopt er wel iemand van ons mee. Daar was hij niet zo blij mee. Hij geeft aan dat we de eerste zijn zie hier moeilijk over doen en vind het jammer, dat we uit een “ander wereld” komen waar geen vertrouwen is in de mede mens. Femke blijft rustig, en probeert uit te leggen dat we hem wel vertrouwen, maar dat het advies is van ons Ministerie om NOOIT je paspoort af te geven, zonder dat je erbij blijft. Uiteindelijk gaat hij met een kopie (zonder foto of nummer) akkoord. Hij zegt dat hij de kopie scant (en dat had hij dus ook met de paspoorten gedaan, wat absoluut niet mag!) en brengt deze later terug. Prima. It’s bloody hot, maar heb nu in de schaduw en regelmatig een windvlaag even bij kunnen typen van de afgelopen dagen. Nu nog meer dan 200 foto’s uitzoeken voor deze reislog. Maar eerst zo een verkoelende duik nemen in het meer!