Boottrip en op naar Montenegro.

Woensdag 3 mei 2017

Gisteren een heerlijke dag op het water gehad. Als echte toeristen op een toerboot de Elaphite Islands bekijken. We varen eerst naar Dubrovnik, om hier mensen van de boot te laten en andere weer mee te nemen voor de toer. We varen nu buitenom de ouder stadkernmuren heen, wat een mooi zicht is. Na een prachtige vaart meren we eerst aan bij het eiland Kolocep waar we 45 min kunnen rondlopen om vervolgen om 12:20 uur terug bij de boot te zijn voor de lunch. Een mooi klein eiland, waar ze nog wakker moeten worden voor het toeristen seizoen. Oude bezienswaardigheden zijn nog dicht, wat overigens op elke eiland zal zijn. De temperatuur is heerlijk. Na een ronde te hebben gelopen weer terug naar de boot, waar de tafels al gedekt zijn. De lunch wordt geserveerd. De dag ervoor hebben we door moeten geven wat je wilde eten. Martijn kreeg zijn kip en Femke haar gegrilde makreel. De boot gaat varen en met het prachtige uitzicht genieten we van de lunch. Na het eten houd de kok een bord met resten vis buiten de boot. Hierop komen meeuwen afgevlogen en pikken de restanten van het bord. Dat wilde Femke ook wel proberen en zo gezegd, zo gedaan. De meeuwen kijken je eerst even aan of het well veilig is om vervolgens een stukje van het bord te pikken. Als laatste wordt de graad gekozen. Femke krijgt vervolgens nog een bord van de kok en weer hetzelfde gebeurd, alleen de sla die er nog op lag lieten ze liggen.

Al snel komen we aan bij het volgende eiland Sipan. Ook hier krijgen we weer 45 min het eiland te bekijken. Hier schijnen ze de lekkerste olijfolie te maken, maar ook hier zijn ze nog niet helemaal klaar voor de toeristen. Wel wijn gekocht uit Dalmatië. Nog van het mooie eiland genoten, een zeester gezien, het koude water gevoeld en weer op naar de boot. Met weer een prachtig uitzicht varen we naar het laatste eiland Lopud, waar we 2,5 uur hebben voor we weer terug naar Mlini gaan. Hier is al meer bedrijvigheid, maar oude bezienswaardigheden nog niet open. Even op het strandje gelegen, Manu in het water gezet om af te koelen, en de Botanische tuin gaan bekijken. Hier was lekker veel schaduw. Daarna uit de wind op een terras aan de piva. Manu kan hier lekker in de schaduw even bijtanken. Tegen 16:30 uur weer terug naar de boot om nu op het bovendek van de terugvaart te genieten. Vandaag voelt het of we nog steeds op de boot zitten. ’s Avonds nog wezen uiteten, waarna we, net na het betalen, piepen de banden horen en een flinke klap. Auto’s remmen en Femke gaat toch even kijken. Een motor die midden op de weg ligt en een auto met een flinke deuk in de voorbumper en motorkap en de ruit aan gruizelement! Gelukkig loopt de motorrijder, maar Femke gaat toch even vragen of alles goed is en of ze kan helpen. De motorrijder geeft aan dat het gaat en alleen last heeft van zijn rug. De automobilist is in shock en mogelijk dronken. Nou, ’s avonds rijden waren we toch al nooit van plan geweest, maar het bewijst nu al dat het ook niet veilig is. Uiteindelijk worden er gevarendriehoeken op vraag van Femke tevoorschijn gehaald en weggezet. Martijn staat inmiddels het verkeer te waarschuwen dat ze langzaam moeten rijden. Uiteindelijk nogmaals gevraagd of we nog iets kunnen betekenen, en worden vriendelijk bedankt voor de hulp. Net als we gaan komt de politie aan. Gelukkig hebben we hier niets mee van doen.

Al met al is het allemaal prachtig hier en Kroatië is een land met veel contrasten in zijn natuurschoon. Groene bergen, wijngarden, besneeuwde bergtoppen, rotspartijen met nauwelijks begroeiing, mooie nationale parken, idyllische dorpjes en prachtige zee. Het is eigenlijk niet op foto’s vast te leggen, maar je moet het zelf ervaren. Wij begrijpen dat hier mensen graag terug naartoe willen, want voor ieder wat wils. Zo doorreizen naar Montenegro. Benieuwd wat ons allemaal toe gaat komen.

Zo, Montenegro. 30 min in de rij gestaan om uiteindelijk je paspoorten, autopapieren en groene kaart te laten checken. En….eindelijk weer eens een stempel in ons paspoort! Na krap 5 min. Gestopt om te tanken. Hebben ze hier 2 dieseltankpunten op 1 pomp, maar verschil? Komt er heel lief een jonge man vragen of hij ons kan helpen, terwijl we een dieselslang gekozen hebben. Blijkt het enige verschil de snelheid van tanken! Gelukkig hebben we de snelle versie gekozen.

Doorrijden over echt een stuk minder wegdek dan in Slovenië en Kroatië, maar goed, was wel te verwachten. Het is enorm druk en alles rijd maar waar die zin in heeft. Regels zijn hier gemaakt om niet te volgen blijkbaar. Na krap 15 min rijden, bam, weer een file in, alleen deze geen idee waarom. En hoe lang zal deze gaan duren. Het blijkt al snel dat ze, ook hier, geen geduld hebben. Vele keren, op gevaarlijke punten, een andere route te rijden.

Wij als toeristen weten de weg niet, dus blijven we maar braaf in de file staan met een ongeduldige, toeterende, buschauffeur achter ons. We kruipen langzaam verder in de file, maar uiteindelijk blijven we op een punt best even stil staan. Vlak bij is een bakkertje. Gezien onze magen vertelde dat het lunchtijd is, besloten uit te stappen en broodjes te gaan halen. De dames spreken noch Engels of Duits. Gelukkig hebben we 2 paar handen met aan elk 5 vingers gekregen. Zo kun je ook bestellen. Kom je uit het bakkertje, moet je nog bijna gaan rennen ook om je eigen camper, ineens, in te kunnen halen. Is iemand het verkeer gaan regelen? Nou, dat verkeer regelen wordt hier verstaan onder, lekker een peukje roken met een bordje in je hand, waarvan je blijkbaar geen idee hebt wat je ermee moet doen.

Gelukkig wordt het na de stad weer wat rustiger op de weg en de wegen worden ook wat begaanbaarder. Eenmaal op een camping bij Morioj aangekomen, maakt de file, wegen, hitte in de camper alles weer goed. Een vriendelijke eigenaar, maar wel mimiek loos in alle emoties die ons wijst op een van de “luxe” plaatjes aan bij het koele beekje, die vandaag weer vrijgekomen zijn. Geeft ons, na besluit hier te willen staan ook nog een boek in Nederlands over Montenegro. Top, wordt een plekkie voor ons! Lekker aan de koele rivier betekend ook geen of weinig muggen! Er staan een boom die voor schaduw zorgt en er is zon (mits die schijnt) op je privé plek als je wilt. 50 meter van de camping is een kiezelstrandje.

Eenmaal geïnstalleerd, in de erg warme zon naar de minimarket gelopen. Een klein houten gebouwtje, maar alles wat je nodig hebt is aanwezig. Naast de, inmiddels al schaars geworden of op geraakte basis behoeften gekocht te hebben, ook een lekker koud, Montenegro’s  biertje gekocht. Hiervan lekker in de zon, bij de camper van genoten, met een prachtig uitzicht op weer prachtige bergen.

Besloten om morgen van het lekkere weer te genieten. Vrijdag schijnt het bewolkt met wat regen voorspeld te zijn en dat noemen wij een perfecte reisdag!