Op naar Peloponessos

Woensdag 10 mei 2017

Een goede morgen deze keer! Geen lekker band, maar wordt toch spannende rit. Vertrouwen moet weer een beetje komen in de rechter voorband. Maar goed een rustige start van de vroege dag. Heerlijk in de zon ontbeten en op richting Pátra. Bij Kato is er een camping en daar doelen we op, mits er geen vreemde dingen meer gebeuren, anders wordt de rit van 3,5 uur wel wat langer. Van de lokale mensen had Martijn gisteren de tip gekregen dat deze route, qua weer, de beste keuze is. En braaf dat we dan ineens luisteren. 200 km+ voor de boeg dus. En het eerste gedeelte is verschrikkelijk. Het lijkt Albanië wel! Uiteindelijk zien we de naam Pátra op een bord staan met snel weg erbij. Gezien de vele bumps en nog niet volledig vertrouwen in de voorband, kiezen we deze keer voor de gemakkelijke weg. “Snelweg” De mooie mooi begroeide hoge bergen vervangen zich langzaam voor “vlakke” landschappen, maar nog steeds heel mooi de omgeving. Na 2 uur rijden, even lunchen en wisselen van bestuurder. De “snelweg” gaat regelmatig terug over naar de “oude” weg. Weer vele verschillende type asfalt komt onder ons door. Langzaam komt ook de kustlijn in zich met daarbij de hoge bergen. Het lijkt af en toe wel of je heavy metal op hebt staan. En dan rijden we al langzamer dan de toegestane snelheid. Harder was helemaal een drama! Tomtom lekker van slag, want kent ineens deze weg niet meer. Terwijl we deze 2 weken voor vertrek hebben geüpdate. Langzaam zien we de Rio brug in beeld komen. 4 mega Erasmusbruggen met daarachter Pátra. Mega stad, waar je gelukkig omheen kan rijden, want grote steden is toch niets voor ons. Via smalle straatjes komen we aan bij de camping Kato, te Kato. Een camping gelegen aan de zee, met een kiezelstrand 100 mtr van de camping. Het restaurant en de bar is vergane glorie, maar de plekken idyllisch tussen de olijfbomen. De zon schijnt en bedanken, net als elke dag, weer onze trouwe, maar toch al op leeftijd, “beesie” de camper voor de veilige rit. En ons Manu beestje ook, want wat doet zij het goed deze reis! Vind tegenwoordig alles prima. Voorheen wilde ze na 2 dagen de camper niet meer in, maar nu….oké we gaan weer. Ze waakt zelf meer met de campinghonden, die hier her en der vrij lopen over het terrein. Wel even het Griekse zeewater gevoeld en nu in de heerlijk avondzon weer een verslag van de dag maken. En, ja wel, onder het genot van een Grieks biertje. Na het eten een rondje met Manu gaan lopen. Een feest! Letterlijk elke hond, en dat zijn er hier veel, gaat aan. De 2 honden die bij de camping horen lopen met ons mee. Een teefje loopt letterlijk de hele ronde voor ons uit af en toe. Ze wijst ons de weg. Wat schattig. Wanneer er honden tegen Manu blaffen blaft het teefje direct terug tegen die honden. Blij dat deze dames het kunnen vinden samen.

Morgen Olympia bekijken en zien waar de weg ons verder brengt.